Nu de verslaggeefster terug met haar voetjes aan het stand ligt, mag ik weer een deel van ons verhaal vertellen.

Na ons avontuur van gisteren hebben we direct klacht neergelegd bij de Nederlandse organisatie, een kwestie van ons even mondig te gedragen als een Nederlandse klant. En meteen werd ik opgebeld door de touroperator in Vietnam die zich excuseerde en ons verzekerde dat we de rest van de trip perfect begeleid zullen worden. Wow dat noem ik een service. Eigenlijk beginnen we na een maand te verlangen naar Australië en NZ waar we alles zelf mogen regelen en op ons eigen tempo kunnen reizen, zelf rijden, slapen in de natuur......

We zijn nu 14 dagen in Vietnam en we hebben ons al aangepast aan de gewoontes van het land. We bieden sowieso niet meer af. Dat duurt veel te lang: we lachen hen eerst uit, vriendelijk en met respect, bij het geven van hun prijs en zeggen dan zelf de prijs ( schrijven het op/ typen het in op hun rekenmachine). Ze hebben dan direct door dat ze deze wereldreiziger niet moeten proberen op te lichten en je krijgt meteen respect terug.

Ook August heeft zich aangepast: hij mag de rekening vragen op restaurant 'sjeck pliese' en hij antwoordt nu automatisch aan iedereen die hen baby noemt ' NO, BIG MANNNN!!'. Ineens vinden ze hem toch iets minder schattig. Ook naar alle mogelijke verkopers, bedelaars en riksjarijders heeft hij reeds een basis 'GO AWAY' zwaaitje zodat we rustig over de straat kunnen lopen.

Wat een rustig dagje aan zee zou worden in Nha Trang, werd een heuse trektocht. Het weer zit de laatste dagen niet mee. Hoor ons klagen: het is hier bewolkt, 25° met af en toe een bui. Niet echt strandweer, dus we zouden even naar het stadje wandelen. Veerle had zich echter de Chamtorens aan de andere kant van de stad als doel gesteld en dan volgen de mannen. August volgde zonder zeuren. Ik heb hem nog geen enkele keer deze reis horen zeggen dat zijn beentjes te moe waren. Op de terugweg langs het strand werden we weggespoeld door de regen en de golven.

Ook de volgende dag geen strandweer, dus we besloten weer een fietstochtje te maken. Vietnam Journey (reisorganisator) heeft ons verschillende fietsroutes overgemaakt en tot op heden hebben deze ons niet teleurgesteld, al is het soms wel wat zoeken en puzzelen om niet verkeerd te rijden, maar dat is dan weer de uitdaging die het spannend maakt.

Nu zien we echt echte Vietnam, weg van de boulevards en de drukke straten. Hier zijn we voor gekomen: vriendelijke mensen op het land, in eenvoudige huisjes, allen op brommertjes en de schoolkinderen op fietsen. In elke stad lijkt de fietstocht helemaal anders. De grote toeristische attracties stellen eigenlijk een beetje teleur, maar die fietstochten (+/- 25km) maken veel goed. Ook vandaag zijn we weer geen enkele toerist tegengekomen. De mensen kijken meestal verbaasd als ze die grote blanke man en die baby met een motorhelm zien aankomen. Maar al snel volgt een vriendelijk 'hello' en soms een 'where are you from?'.

We beginnen nu toch echt te verlangen naar enkele dagen vakantie aan zee en lekker niets doen. Morgen verhuizen we naar Mui Ne daar moet het gebeuren.