Tussen het centraal station en Chinatown ligt de jeugdherberg van Sydney. Dit is een van de modernste Youth Hostels ter wereld volgens ons. Geen grote slaapzalen met ijzeren bedden en ingezakte matrassen, maar een room for 2 met 'ensuite' oftewel private bathroom. Een zwembad en een sauna op het dak, een grote keuken en een supergezellige leefruimte me pool biljart, salon en computerzaal. Veel leuker dan het zoveelste onpersoonlijke hotel: de YH is een geweldige manier om het Australiëhoofdstuk af te sluiten. De laundry is op dezelfde verdieping als onze kamer, dus we kunnen de bush en outback op 2 dagen van ons afwassen en met een proper onderbroeken en slaapzakken naar Nieuw-Zeeland vertrekken. Maar dus eerst Sydney verkennen. August had gisteren reeds de monorail door Sydney zien rijden, dus we besluiten om te starten met een rit in de' lightrail'. Sydney is een stad omringd door water, overal zijn baaien en havens. De opera is prachtig gelegen naast de Harbour Bridge, maar lijkt toch wel kleiner dan gedacht. De Antwerpse 'frietzakskes' (nieuw gerechtshof op het Zuid) zijn veel fijner van architectuur maar natuurlijk niet zo mooi gelegen. Via de ferry varen we terug naar Chinatown, maar we kunnen natuurlijk het aquarium niet overslagen. Veerle is in de ban van de Platypus oftewel het eierleggend vogelbekdier, maar de sloeber verbergt zich in zijn hok, zodat we genoegen moeten nemen met foto's en een handpop (snif). Later blijkt dat de Antwerpse Zoo er evenmin één in huis heeft (wel een Kiwi en een Wombat), dus extra spijtig. Voor de Aboroginals was dit een erg bijzonder dier met een speciale status; (http://www.rumbalara.eec.education.nsw.gov.au/PACT%20Platypus%20Education%20Kit/Final%20kit/Resources/Aboriginal_Platypus_Story.pdf)

De zeekoeien zijn ook een topper, maar voor August blijven de haaien en de reuzerog de max. 's Avonds eten we nog eens Thai, om het af te leren. Tijdens de internetsessie in het YH salon, krijgt Steven van een Hollander het boek 'de Spaanse Furie', nadat hij Veerle voorbij had zien stuiven. Tja....In Rarotonga heeft hij het dan toch maar gelezen, kwestie van misschien nog iets te leren (maar voor Veerle bestaat nog geen handleidingen).

De volgende dag is het prachtig weer, maar in plaats van de dag aan een van de vele stranden van Sydney door te brengen, besluiten we om een lange stadswandeling te maken. We zien een totaal ander Sydney; we starten door de (brave) homobuurt, vervolgens de academie en kunstenaarsbuurt, om door te steken naar een exclusieve villawijk aan een baai voor de happy few. August kan genieten van de Ferrari's. Richting stadscentrum verandert de mondaine omgeving plots in een backpackersstraat, heel grappig, waar we in een schattig Italiaans restaurantje lunchen.

De best koffie van onze hele reis tenslotte hebben we gevonden in een Franse broodjeszaak. De Sydnies zijn echte ontbijt, brunch en koffiefanaten. Ontbijten kan je de hele dag, of genieten van een muffin of een cup cake zoals dat hier heet.

's Avonds eten we in de jeudherberg, het is pizza-avond met live cover muziek. Als je de artiest kan raden, krijg je een drankbon voor de bar. Steven herkent na enkele noten al een oldie van Lionel Richie, een hit van toen de gemiddelde jeugherberggast nog niet geboren was, maar durft zich niet te uiten, kwestie van imago. We mogen trouwens met het kleine varkentje toch niet binnen in een bar in Australië.