Nu de ferry vastligt, zijn onze dagen op het noordeiland geteld. We trekken richting zuiden. Veerle heeft haar hot springs opgegeven uit schrik voor de sandflies (en ze lagen wel erg uit de richting), en Steven laat de vulkanen links liggen, dus geen Mordor of Doembergen voor ons. We kunnen beiden akkoord gaan met een bezoek aan Cape Palliser, het meest zuidelijke punt van het noordeiland, met een bezoek aan de pinnacles en de seal colony. Het is moeilijk om op basis van de kaart de reistijden in te schatten, maar vandaag zijn we vroeg vertrokken en het ziet er naar uit dat we perfect op tijd ons doel gaan halen. Maar juist voor Martinborough, het laatste dorp voor we de bewoonde wereld dienen te verlaten richting Cape Palliser, beslist onze van (busje) er anders over. Het beestje ( nen 'automatik', remember) weigert te schakelen naar een hogere versnelling. We tjokken langzaam verder in de hoop het nog te halen tot in het dorp. Net voor de tourist info office geeft de kar de geest; hij loeit wat als we hem starten maar gaat geen meter vooruit. We kunnen hem nog op een parkeerplaats duwen en dat is dat.

Waarom gebeuren zulke dingen altijd op een zondag? Onze vriend David Morris wordt gebeld, die niet direct een oplossing heeft maar ons vraagt zelf een mecanicien te zoeken die (vanaf maandagmorgen) naar de kar kan kijken. Blijkbaar kunnen we niet anders dan de van achter te laten en een slaapplaats zoeken voor de komende nacht. We besluiten de tourist info office op te zoeken om te vragen waar we kunnen overnachten, en waar er een garage is. Er is een camping in het dorp , en de vriendelijk dame van de tourist info stelt voor om ons er heen te voeren. We bedanken toch maar, na een blik op haar wagen geworpen te hebben - daar geraakt al onze kampeerrommel met geen mogelijkheid in. Dan belt ze belt haar landlord op, die een shuttle busje heeft. De vriendelijke landlord arriveert binnen de 10 minuten, helpt ons met in- en uitladen en een half uur later staan we met al onze rommel op de dorpscamping, een beetje beduusd maar wel opgelucht. Als dit was voorgevallen midden in de bossen aan Veerles hot springs.....

We staan erop om hem correct te betalen, onze vriend DM (David Morris) dient dit te vergoeden of hij krijgt met Veerle te doen. De man weet ons verder nog de coördinaten van de beste mecanicien van het dorp geven (Tom Wilson, we zullen die naam niet licht vergeten). Dan volgen nog enkele telefoontjes met onze vriend DM, en we komen overeen dat hij maandagmorgen zelf met de mecanicien zal bellen. De GSM rekening van Steven zal ondertussen wel behoorlijk oplopen, want uiteraard vertikt onze vriend DM ons zelf op te bellen. Wat had je gedacht met een budget rental car deal!?

De camping zelf is een enorme meevaller, klein, modern sanitair en keuken, schaduwrijke plaatsen, zeer rustig. De uitbaatster komt spontaan vragen of ze een deel van onze spullen moet opbergen, maar met onze 12 persoonstent is dat niet nodig, we krijgen alles erin geladen. We hadden voorzichtigheidshalve besloten om de hele van uit te laden, iets in ons zegt dat het beestje misschien niet meer te helpen was.

Maar het is prachtig weer, en de camping ligt vlak bij het gemeentelijk openluchtzwembad waar we gretig gebruik van maken. We BBQ'en en genieten van de mooie zonsondergang. Wordt vervolgd morgen!