Op de kade van de aanmeersteiger voor de ferry naar het Zuid-Eiland komen we toevallig het Duits koppel terug tegen waarmee we in Martinborough op de camping stonden. De ferry zit vol, kan je wel zeggen; alhoewel het vakantieseizoen voor de Kiwi's gedaan is, is het nog steeds toeristisch hoogseizoen. De overtocht is zeer rustig. Buiten is het iets te koud om de tocht door het begin van de Marlborough Sounds te volgen richting Picton.

Eenmaal voet aan wal in het Zuid-Eiland, zetten we koers naar een kleine DOC camping aan de Queen Charlotte Sound, in de richting van Nelson. De camping is vlak aan het water. Je hebt het gevoel aan een zoetwatermeer te zitten, maar het is wel degelijk een zeearm, dus zout water, met de getijden die erbij horen. August begint direct krabbetjes te vangen, en terwijl we onze tent opzetten krijgen we van onze zeer sympatieke Kiwibuur alle uitleg over de omgeving en over de zandvliegen op het Zuid-Eiland. Hij laat zich zelfs gewillig bijten om kunnen laten zien hoe een zandvlieg eruit ziet (een smerig klein beestje). De gastvrijheid van het Zuidereiland en de Kiwi's kent geen grenzen!

De zonsondergang op de Sound is prachtig, en net als we willen gaan slapen, wordt er op 'de deur' geklopt. Onze buur wil ons de glimwormen laten zien rond het riviertje, een prachtig zicht, als een groot web vol lichtpuntjes in het donker. Alleen August kan het niet echt apprecieren dat we hem uit bed hebben gehaald hiervoor.