Dag 75: Lake Iante en de Sandflies (2 feb 2009)

Vandaag zetten we koers naar de westkust. De wekker staat om 6:30h want er moet toch een flink stuk gereden worden. Reeds na een 10 tal kilometers wordt het landschap bergachtig, deels bebost en met mooie valleien. De rest van de westkust zullen we tussen de heuvels en bergen zitten!

De bergen zorgen ervoor dat de westkust heel wat regen per jaar krijgt, je vindt her dan ook mooie wouden met zeer gevarieerde en dichte vegetatie. Vooral de verschillende soorten varens (en varenbomen!) vallen op. De kuststreek zelf is eveneens bebost en erg verlaten op enkele onooglijke dorpjes na; Veerle heeft direct haar boekje met de DOC campings bovengehaald, en we besluiten om te kamperen aan een meertje: lake Iante. Het water is kristalhelder en August heeft al snel visjes gevangen in het beekje naast de tent. We mogen vuurtje maken dus Veerle is niet te houden en slaat aan het sprokkelen. Het hout is vochtig, maar gelukkig hebben we droog hout mee. We smeren ons flink in tegen de sandflies die ons ontdekt hebben, maar na zonsondergang wordt het beter (dan komen de muggen hun plaats innemen, soit). We zullen blij zijn straks in onze tent te kunnen kruipen achter het muggengaas.

Ondertussen arriveren er nog enkele kampeerders, waaronder een licht prettig gestoorde Zwitser die op zijn eentje naar het uiterste zuiden racet. Hij slaapt achter ons, in een voorhistorisch tentje met knopen i.pv. een rits.

Om 6h worden we gewekt door August : 'papa mama, ik heb al 10 muggen doodgeklopt! Als we onze optische hulpmiddelen op onze neus gezet hebben zien we het ook: een zwerm zandvliegen in de aanval binnen in de (binnen)tent. We weten niet hoe snel we uit de tent zijn, records worden gebroken. Eenmaal kleren aan kunnen we de nog resterende blote delen met repellent insmeren. De beesten blijven het ons echter lastig maken, dus we besluiten om de tent af te breken en verderop te ontbijten.

Tijdens het afbreken van de tent wordt de aanval erger. Ondertussen ontwaken de andere kampeerders rond ons ook De Zwitser horen we vloeken in zijn knopentent: 'Scheissfliege, mein Hand is schon gans geschwollen!'

In de Van gaat de aanval onverminderd verder - de vliegen zijn meeverhuisd met de tent en al krabbend en met lege maag rijden we verder. Na een tijdje verdrinken de meeste beesten in het condens op de tafel en het tentzeil en wordt het leven weer wat normaler. Maar eerst ontbijten!