In het dorpje aan de Frans Joseph Glacier genieten van een uitgebreid cooked breakfast in een café met sympathieke West-Vlaamse bediening, broer en zus. Na 3 woorden hunnentwege in het Engels wisten we het meteen waar ze vandaan kwamen.

De Frans Joseph en de Fox Glacier zijn enkele van de vele gletsjers in de Nieuwzeelandse Alpen, maar de meeste zijn niet altijd toegankelijk voor 'families'. Deze twee zijn relatief gemakkelijk toegankelijk en liggen slechts 30 km van elkaar. Bij de Frans Joseph Glacier beperken we ons tot de klim naar een view point, maar bij de Fox Glacier wandelen zo dichtbij als toegelaten is: tot op 80 m van de blauwe ijsmuur. Het landschap er rond is erg ruig en mooi: in de vallei meandert de ijswaterrivier over een ruwe grijze steenbedding. Het water varieert van grijs tot troebel ijsblauw. Rond de vallei rijzen steile zwarte rotsen omhoog. Borden geven aan tot waar de gletsjer vroeger kwam: in 1750 toch al gauw enkele honderden meters verder het dal in. Hij krimpt dus, maar de laatste jaren neemt hij weer toe in omvang! De bergtoppen van de Nieuw-Zeelandse Alpen kunnen we niet onderscheiden, de wolken hangen te lag.

Onze camping heeft een leuke camp kitchen, gelukkig maar, want nu begint het echt te druilen. De family bathroom is een echte balzaal met 2 douches en een bad. De schade van de zandvliegen wordt opgenomen en de beten worden ingesmeerd en verzorgd. (tussen de krabbeurten door).

Steven hangt de muskietennetten in de tent, die komen nu toch nog goed van pas, dus we kunnen met een gerust hart gaan slapen. We verslapen ons de volgende ochtend zelfs een beetje - door het slechte weer konden de helikopters niet opstijgen in het dal, oef, (de luchthaven is vlak naast de camping) want normaal start de eerste toeristische vlucht hier om 7:00h horen we achteraf