Met nog twee nachten kamperen voor de boeg, kan Veerle het niet laten weer een DOC camping op te zoeken.

Dit maal is het een serviced campground. Dit betekent dat er ook een campkitchen is alsook sanitair met basic maar warme douches. Het Peel Forest Park is een National Forest vlak bij Geraldine met enkele leuke korte wandelingen: perfect om het NZ kampeerverhaal mooi af te sluiten.

Zodra de tent opstaat en de tafel is gedekt voor het middageten begint het lichtjes te regenen. Het houdt ons echter niet tegen om na de middag ons wandeling te doen. We staan nog steeds maar met twee op de camping. Het blijft regenen dus nemen we de keuken in: August speel met autootjes, Veerle leest boekje, Steven schrijft aan de weblog. Pas in de late namiddag komen er nog enkele mensen bij op de camping en wordt het gezellig in the campkitchen. Het druilt de hele nacht maar de tent blijft perfect droog. We hadden al een tweetal weken een probleem met een langzaam leeglopende achterband. 's Morgens is hij echter volledig leeggelopen. Na het pancake ontbijt vervangt Steven, als een volleerd garagist, de achterband. Dit alles nog steeds in de regen. We besluiten toch de Big Tree wandeling te doen en belanden op de middag weer in de campkitchen. Steven merkt tot zijn grote ontzetting een olievlek op onder de van, die voor de keuken staat. Als we de van verzetten, ontstaat er een nieuwe vlek. Dit kan toch niet waar zijn, we zijn op minder dan 200 km van ons NZ einddoel: Christchurch. We besluiten met de moed in de schoenen een garage op te zoeken in het dichtstbijzijnde dorpje Geraldine. De camping manager verwijst ons naar een locale garagist. We komen andermaal terecht in een oude garage vol rommel, met een garagist die eruit ziet alsof hij daar ook woont en leeft. Hij zet de van meteen boven de put en na de motor wat mishandelt te hebben door hem in ongekend hoge toerentallen te jagen (Veerle bleef er bijna in van de schrik) bevestigt hij dat er geen echte lek is. De motor hangt gewoon vol met olie (oude lekken) en mogelijk zien enkele drupjes van het spatwater eruit als een grote lek in een regenplas.

Op de terugweg stoppen we in de supermarkt want Veerle wil hout om de haard in de kitchen aan te steken. Ondertussen regent het nog steeds en het is merkelijk kouder geworden. De binnenkant van de tent is nog perfect droog maar de tent is te kil en we brengen de namiddag alleen in de gezellige keuken door. Onze namiddag wandeling is immers letterlijk in het water gevallen.

Veerle maakt haar befaamde frikadellenballetjes in tomatensaus en tegen de avond komen weer enkele extra mensen op de camping, deze keer vooral campers.

Hopelijk is het morgenvroeg droog als we de tent voor de laatste keer moeten inpakken.